Vanuit San Francisco vlogen we, met een tussenlanding in San Diego, naar de Westkust van Mexico, naar het stadje Puerto Vallarta. In de luchthaven werden we al aangeklamd voor een taxi, maar we hadden gelezen dat we hier niet op mochten ingaan. We dienden naar een officieel bureau te gaan. Maar de charmante mannen deden hun job goed en ik dacht dat even luisteren naar hun aanbod geen kwaad kon. Ze begonnen al snel over een gratis taxi naar ons verblijf, gratis excursie,... Het klonk erg verleidelijk maar we waren op ons hoede. Het bleken zo'n soort timesharing agenten te zijn die je met allerlei gratis dingen je naar een resort proberen te lokken. Na wat op een neer onderhandelen hadden we een gratis taxi uit de wacht gesleept, een ontbijt in hun resort en een excursie naar de 'hidden beach' op Marietas Island, de uitstap die we toch wilden doen. Het enige wat we moesten doen was de volgende ochtend naar hun resort gaan (we werden opgehaald) en na het ontbijt (wat overigens super was) dienden we een uur te luisteren en kregen we er een rondleiding. Dat kon toch zo moeilijk niet zijn. Om 15u zijn we er buiten gekomen, volledig hoor en dol gepraat door allerlei verschillende mensen maar we hebben ons niet laten overhalen. Het laatste aanbod werd wel erg verleidelijk. Het draaide vooral rond 'Memberships' die ze wilden verkopen. Daarmee had je dan recht op enkele weken vakantie bij hun en ook op andere plekken in de wereld. Maar omdat dit niets voor ons was hadden ze een aangepast voorstel gemaakt. Zo ging de prijs van 75.000 dollar naar 1.500 dollar en konden we verblijven boeken aan 49 dollar per week. Dit waren lastminute aanbiedingen 'om de kamers op te vullen'. Het klonk allemaal te schoon om waar te zijn en hebben er vriendelijk voor bedankt. Opeens waren zij zo vriendelijk niet meer. Het was er wel een prachtig complex waar ze nog grote investeringen bezig waren want ze hadden een samenwerking met Cirque du Soleil, die een heel nieuw concept had uitgewerkt voor hun. Maar hun geld moeten ze maar ergens anders zoeken, vooral bij de vele Amerikanen en Canadezen, want daar liep het vol van. Zoveel Amerikanen waren we in Amerika niet tegengekomen!
De volgende dag ging het dan met de boot naar het verborgen eiland. Op internet had ik er deze foto's van gezien.
Het strandje ligt dus echt wel verborgen en je kan er alleen geraken door 120 meter te zwemmen, onder de rotsen door. Maar helaas waren wij niet de enigen die de foto's op internet mooi vonden zodat de hidden beach niet meer zo hidden was.
Ik probeer altijd foto's te nemen met geen of toch zo weinig mogelijk mensen op de foto maar hier (en helaas ook in de rest van Mexico) was dat onmogelijk. Op de terugweg kregen we op de boot nog een lekkere lunch en konden we genieten van de gratis margarita's en Corona's. Dus klagen deden we niet! Al snel stond de dansvloer vol met de jeugd van Mexico, de sfeer zat er goed in.
Voor de rest hebben we niet zoveel meer gedaan in Puerto Vallarta, buiten wat terrasjes en het oude dorpsgedeelte verkend.
Mexico stad
Het land is ontzettend groot, dus hebben we maar een vliegtuig genomen naar de hoofdstad. In de media hoor je vele slechte verhalen over de veiligheid daar maar daar hebben we niets van gemerkt. Er was wel erg veel politie op straat maar hierdoor voelden we ons ook veilig. De Mexicanen daarentegen vinden het maar niks, zoveel politie op straat, want ze zouden heel erg corrupt zijn. Maar tegen ons waren ze vriendelijk. Ik mocht alleen geen foto van hen trekken als ze hun schoenen aan het laten poetsen waren.
We vonden het een heel aangename stad, met vele bezienswaardigheden en mooie gebouwen. Ook was er veel kerstsfeer met zelfs een schaatspiste op het plein! We hebben er wel enkele musea gemist door allerlei omstandigheden: sluitingsdag, geen paspoort bij of teveel volk. De laatste dag was er autoloze zondag en hebben we er even gefietst. Er hing een heel leuke sfeer.
We hebben ook een daguitstap gemaakt naar de ruïnes van Teotihuacán. De stad heeft van ongeveer 500 v.Chr. tot 750 na Chr. bestaan en had op haar hoogtepunt zo'n 125.000 inwoners. We waren niet zo onder de indruk van de oude stenen, vooral omdat er weinig details zijn overgebleven, maar dat is uiteraard niet te verwonderen gezien het ook vele, vele jaren verborgen lag onder heuvels.
Bij de uitstap hoorde ook een bezoek aan de baseliek van OLV van Guadeloupe, het Lourdes van Mexico. Een heel circus, wel eens leuk om te zien. Iedereen wilt er de beroemde (voor Mexico toch) afbeelding van de Maria zien. Om dit wat in goede banen te leiden hebben ze ervoor een rolband geïnstalleerd zodat mensen er niet stil voor kunnen blijven staan en zo het aanschuiven beperkt blijft. Grappig. Wij vonden het maar een lelijke afbeelding, maar ja, wij geloven er ook niet in en heeft het geen waarde.
Naast de kunstwerken van Frieda Kahlo en Diego Rivera waren we vooal onder de indruk van beeldhouwer Javier Marin. Echt prachtig wat hij creëert. Zelfs de 3 zusters!
Puebla
Dit is een erg mooi stadje met nog mooiere gebouwen dan in voorgaande stad.
De kerk van Santa Domingo was toch wel de mooiste kerk die we al gezien hebben, met vooral een indrukwekkende kapel (Capilla del Rosario) met een buitengewone overdaad aan vergulde ornamenten.
Oaxaca
De binnenstad staat op de lijst van werelderfgoed van de UNESCO. Het stadsbeeld wordt bepaald door het voor koloniale steden kenmerkende schaakbordpatroon en door de koloniale architectuur uit de zestiende tot achttiende eeuw. De ligging van de stad in een aardbevingsgevoelig gebied heeft geleid tot een bouwwijze met lage, stevige muren. Hier waren we tijdens Kerstmis, wat een massa volk op de been bracht in het stadje. Het was gezellig maar voor ons geen echte Kerstmis, wat dat vier je thuis met je familie hé. Ons kerstmaal bestond uit oa cactus en wat lapjes kip, varkens en runds met blokjes kaas. De cactus was niet lekker (lees: niet te wreten)!
Er is ook een botanische tuin met vooral vele mooie cactussen.
Dan hebben we nog een daguitstap gedaan naar een ruïne en onderweg zou er de grootste boom van de wereld staan in omvang. En ja, hij was breed.
Bij die uitstap stopte het busje ook nog bij een weverij, ah ja, we zijn toeristen voor iets hé. Dat is niet de eerste keer dat we dat zien maar de uitleg over het gebruik van de natuurlijke kleuren was nu wel erg interessant. De techniek stamt al af van de Azteken. Voor de rode tinten gebruikten ze de Cochenilleluis. Deze luis leeft op schijfcactussen en scheidt een witachtige waslaag af. Alleen de vrouwtjesluizen worden gebruikt. De mannetjes hebben vleugels en leven kort, net lang genoeg om de vrouwtjes te bevruchten zodat deze eitjes kunnen leggen. Ook uit de eitjes wordt karmijn gewonnen, die de rode stof afgeeft.
Daarna ging het richting een artisinale Mescal fabriekje waar de variant van het bij ons bekendere tequila wordt gedistilleerd. Mescal wordt in Mexico vaak op traditionele wijze gestookt, meest door kleine, lokale producenten, fábricas of palenques geheten. Na het schillen van de agaves begint het voorwerk in een ketelvormige 2,5 m diepe grondoven, doorgaans met een diameter van 3,5 m. Daarin worden stenen verhit waarop de agaves worden gelegd, vervolgens worden deze afgedekt met palmbladeren, -matten en aarde. Het garen van de harten duurt 3 tot 5 dagen en tijdens deze garing worden de aroma’s van de aarde en de rook opgenomen. Vervolgens blijven de agaveharten een week lang onder palmmatten afkoelen. In deze periode begint de gisting al, waarna de agaveharten traditioneel gemalen worden in een stenen molen die wordt voortbewogen door een paard of ezel. De brij wordt met wat water verdund en men laat haar in grote tonnen vergisten. Na gisting schept men de brij in distilleerketels van koper of keramiek met een koperen zwanenhals (sorbrero), waarin de brij wordt verhit (traditioneel met een houtvuur). De eerste distillatie duurt ongeveer 24 uur en het resultaat is een heldere punta (tussen de 20-30% alcohol). Bij de tweede destillatie ontstaat mescal (tot rond de 55% alcohol). Na deze uitleg konden we à volenté proeven van het drankje, waar ze erg veel varianten op hebben gemaakt. Bij de luch hadden we dan ook veel lol.
Na de lunch ging het nog richting Hierve el aqua, waar de uitstap voor ons eigenlijk vooral om te doen was. Het zijn heel mooie natuurlijke baden (infinity pool noemen ze toch tegenwoordig) en watervallen in een schitterend berglandschap. Maar hoe kan je het raden, er was weer erg veel volk.
Merida
Deze stad stond niet in onze planning maar door het kerstverlof was de keuze erg beperkt om verblijf en vervoer te vinden. We zaten er in een leuke airbnb locatie waar we veel hebben opgetrokken met Allan en Jenny, een koppel uit New York.
Hier een korte indruk van Mérida.
In Mérida hebben we op 31.12 eindelijk een auto kunnen vastkrijgen. We hebben met Allan en Jenny 2 uitstappen gemaakt. De eerste was naar Celustun, bekend om zijn flamingo's. Sommige periodes in het jaar zijn ze in groteren getale aanwezig maar het was toch speciaal om die elegante vogels te zien paraderen.
De dag erna zijn we er alleen op uitgetrokken, naar enkele cenotes in Cuzama. Cenotes komen voor in regio's waar er geen bovengrondse rivieren zijn. Het water sijpelt door de poreuze grond en vloeit via ondergrondse rivieren naar de zee. Men noemt dit in de geologie een karstverschijnsel. Op sommige plaatsen is het gesteente verweekt en ingezakt (een zinkgat), waarbij ondergrondse, met water gevulde holtes ontstaan, de cenotes. Bij de startplaats dienden we plaats te nemen op een houten kar op een treinspoor. De kar werd voortgetrokken door een paard. Zo kwamen we langs 3 cenotes. Enkel in de laatste hebben we gezwommen, maar het water was heerlijk en superhelder.
De 3e dag ging het richting Uxmal, een maya ruïnestad. Van deze oude stenen waren we wel van onder de indruk aangezien er hier nog veel details te zien zijn.
Na deze warme bezichting zijn we ook nog naar 2 cenotes gereden om af te koelen. Weer was er erg veel volk, vooral in de 2e cenote, waar we dan ook geen plonsje genomen hebben.
Cozumel
Dit eiland staat bekend om zijn goede duikmogelijkheden dus hier hadden we een week voor uitgetrokken. Voor de rest is er op het eiland niet zoveel te zien dus we dachten dat het er wel rustig zou zijn, maar dat was buiten de 5 cruiseschepen gerekend die er elke dag aanmeren! Wat dan ook een grote impact heeft op het eiland zelf, met winkels van alle dure merken en heel de reutemeteut die er bij komt kijken als een grote groep mensen met geld het eiland bestormen. Het duiken op zich was wel goed maar de duikorganisatie van het hotel was niet optimaal zodat we het maar op 2 duiken hebben gehouden. Het water was wel heel helder met een zichtbaarheid van zo'n 50m en we hebben er enkele vissen gezien die we nog nooit gezien hadden. Wat wil je nog meer.
We hebben er ook een dag een auto gehuurd. Allé, auto, zo kan je het nauwelijks noemen want hij was heeeeeeeel erg oud en er viel bijna niet meer mee te rijden. Het schakelen ging erg moeilijk, 1 ruitenwisser werkte niet en de remmen waren ook niet meer optimaal. Maar hij was wel mooi!
Tulum
Dit kuststadje hadden we al eerder willen bezoeken maar tijdens het kerstverlof was alles volzet. Nu konden we er 2 nachten boeken zodat we konden gaan duiken in enkele cenotes. Hier hadden we al veel over gehoord en nu we toch in de buurt waren... Ik had er wel wat schrik voor. Met het duiken heb ik mijn claustrofobie kunnen overwinnen, maar duiken in een grot, dat is weer een stap verder hé. Vooral psychologisch, want duiken kunnen we. Mijn schrik bleek niet ongegrond want de 1e duik in 'El Pit' was niet voor watjes en hier mag je ook alleen duiken als je een advanced diploma hebt en meer dan 200 duiken. We dienden er tot 42 meter te gaan en op 30 meter was er een gaslaag met troebel water. Heel raar en vooral het gedacht dat het daar erg giftig is... Brrrr... In het begin had ik de duik bijna afgeblazen maar heb toch maar doorgezet. Toen we terug naar boven gingen hadden we meer zicht op de lichtstralen die het water binnendrongen en mocht ik er eindelijk foto's van trekken, want we hadden nogal ene strenge duikgids mee. Maar begrijpelijk dat de veiligheidsregels hier heel streng gevolgd moeten worden.
De 2e duik was super en echt ons ding, want hier had je meer plaatsen waar daglicht doorscheen, het water was superhelder, het was echt prachtig. We hebben genoten van het begin tot het einde.
En zo zat ons avontuur in Mexico er weer op. Het is een leuke periode geweest maar we hadden de pech dat door het kerstverlof het te druk was. We hebben er geen enkele keer een onveilig gevoel gehad en er zijn zeker mooie dingen te zien. Aan de grote kustplaatsen zit het wel vol met Amerikanen en Canadezen die de winter in hun land even willen onvluchten, daar dien je wel rekening mee te houden. We hebben wel interessante gesprekken gehadden met Amerikanen. Allan en Jenny waren heel democratisch gezind, een vader met zijn zoon waar me mee gedoken hebben waar erg republikeins gezind. Deze laatste was erg fier op het feit dat hij zijn zoon op 4-jarige leeftijd zijn eerste pistool had gekocht. De zoon slaapt nu met een tiental wapens op zijn kamer en enkele in bed. Crazy! Donald Trump fans, wat had je gedacht...
Het Mexicaans eten is wel anders als wij dat kennen in Europa of zelfs in de VS. Chili con carne kennen ze bv niet. Maar de Margarita en Corona daarentegen kennen ze zeker wel!
